خیلی وقت است که سیاست تبلیغاتی رسانه ی ملی و دیگر رسانه های دولتی بر این قرار گرفته است که در مورد موفقیت های علمی و تکنولوژیک کشور حرف های مهیج بزنند: ما یکی از پنج، ده، بیست کشور دارنده ی فلان و بهمان ایم. به جای فلان و بهمان بنشانید: نانوتکنولوژی، سلول های بنیادی، فناوری هسته ای در فلان زمینه و الخ. این همه را در نظر بگیرید در کنار گزارش های جهانی در مورد تولید علم، رده بندی دانشگاه ها، شاخص توسعه انسانی، درآمد سرانه، رشد اقتصادی، و ... . آن وقت می بینید در این رده بندی ها ما هرگز در میان 5 و 10 و 20 کشور اول که سهل است در میان 50 کشور اول هم نیستیم. بنابراین در این جا تناقضی هست انگار! گویی تبلیغات رسمی در کشور، با ارایه ی گزارش هایی در مورد پیشرفت های علمی و فنی محیرالعقول کشور، رابطه های شناخته شده بین بعضی متغیرها را انکار و نفی می کند! دست کم به نظر من این طور می آید. و از آن جا که گزارش های جهانی، با شفافیت تمام در سطح جهانی در مقیاس بسیار گسترده ای منتشر می شود احتمال نادرست بودن آن بسیار کم تر از گزارش های رسانه های هدایت و کنترل شده ی داخلی است که مقاصد تبلیغاتی حاکمیت را نیز باید برآورده کنند.
حالا فرض کنیم من آدم بدبینی هستم، و "به اشتباه" "خیال" می کنم رسانه ی ملی و برادران و خواهران رسانه ای اش در میان مطبوعات و وبسایت ها ، چیزی جز حقیقت درباره پیشرفت های علمی و فنی ایران نمی گویند. تناقض موجود را چگونه می توان تبیین کرد؟
