این روزها برای اشتغال به هر کاری، حتی تحصیل، باید در آزمونی، مصاحبه ای، چیزی شرکت کرد و حداقل -حدنصاب-ی از نمره علمی یا عملی برای ورود به آن کار یا رشته به عنوان اثبات صلاحیت انجام کار یا تحصیل کسب کرد. با این حال سخت اسف انگیز که برای «بچه دار شدن» -بگو ساختن یک انسان- هیچ آزمونی برای سنجش حداقلِ «صلاحیت اخلاقی» (و نه حتی فکری) وجود ندارد. منظورم اصلا بی صلاحیتی از آن نوعی نیست که مثلا مادری که سنگدلی بی نظیر (یا شاید اختلال روانی) کودک اش را می آزارد یا به قتل می رساند ، منظورم بی صلاحیتی از همین نوعی است که آدم های کم و بیش و ظاهرا معمولی مثل خودم شامل اش می شویم.
۱ نظر:
شما ديگه چرا؟؟ چه بي صلاحيتي از خودت به خرج ميدي يا دادي؟؟ بگو تا از طرف دخملك حسابتو برسيم:)
من يه نظر خبيثانه دارم و اونم اينه كه بچه دار شدن رو تواين دوره زمونه خيانت ميدونم!
ارسال یک نظر