یک زمانی یادم هست مردم بعضی شهرها، که در حکم های قضایی، افراد به عنوان تبعیدگاه به آن جاها فرستاه می شدند، معترض می شدند که شهرشان به همین دلیل بدنام شده. به نظرم تصمیم هایی هم در این مورد در دستگاه قضایی گرفته شد برای این که گرد بدنامی از این شهرها زوده شود. ولی ماجرای دقیق را یادم نیست.
به هر حال، حکم نسـ.رین ستـ.وده که در آن «بیست سال ممنوعیت خروج از کشور» آمده است، نمی دانم چرا مرا یاد این قضیه انداخت. صرف نظر از اصل قضیه (که دیگر حرف زدن از آن و بحث درباره ی عادلانه بودن و نبودن اش تکراری و خسته کننده و بی حاصل است علیرغم سهمگین بودن اش)، احساس کردم این حکم برای من به عنوان شهروند این کشور دردناک و تحقیرکننده است.
پ.ن. به نظر می رسد هیچ سایت خبری رسمی داخلی اجازه ی درج خبر حکم نسرین ستوده را نداشته است! چون 50 نتیجه ی اول سرچ گوگل به هیچ سایت خبری داخلی (و فیل. تر نشده) لینک نمی شود. یعنی می شود در مملکت حکمی عادلانه برای کسی داد و جرأت نکرد آن را در معرض دید عموم قرار داد؟ آیا این حکم ها صرفا حامل «پیام خاصی» (به نظرم تهدیدکننده) برای قشر خاصی است که به رسانه های خاصی دسترسی دارد؟ و لزومی برای اطلاع «دیگران» وجود ندارد، یا اساسا اطلاع یافتن شان می تواند اسباب مشکلاتی باشد؟!
۲ نظر:
مسئله اینه که اوضاع شیر تو شیره به علاوه این نکته که احکام بسیاری دیگر نیز بر روی خبرگزاریهای رسمی نمیره
WWW.PERSIAN.FAY.IR
MONTAZERAM
ارسال یک نظر