مسئولیت

چه سخت است مسئولیت آدم هایی که افراد زیادی چشم و گوش به دهان شان دوخته اند. خطاهای تحلیلی شان، توصیه های ناصواب شان افراد زیاد و افراد تأثیرگذاری را می تواند ناخواسته به بیراهه و کج راهه بکشاند. 

حس خوشایند متقابل

دوست های نزدیکی نیستیم. یک آشنایی سلام و علیکی مال حدود 15 سال پیش. حالا مدتی است همدیگر را توی فیسبوک یافته ایم و گاهی مطالب هم را لایک می کنیم یا کامنت می گذاریم. کامنت های ساده ی گاه به گاه اش حس خوبی منتقل می کند. حرف هاش بوی یک قلب پاک، مهربان، بی ریا، بدون چاپلوسی و خودشیرینی را (که کم هم در کامنت های زنانه ی دوستانه رایح نیست) می دهد. این را برای اش می نویسم. تشکر می کند از این که ازش تعریف کرده ام و با همان سادگی اضافه می کند که خیلی وقت بوده کسی ازش تعریف نکرده بوده!

لبخند می زنم و احساس خیلی خوشایندی پیدا می کنم از این که تنها با نوشتن چند کلمه چنین حس خوبی به اش داده ام! نمی داند که همان قدر که او از شنیدن تمجید من دلخوش شده است، من از دریافت بازخورد و شنیدن دلخوشی او شارژ شده ام!