خوب است که با هم ایمیل های بامزه و جالبی که می گیریم مبادله کنیم، هم برای تفریح و تفنن، هم برای این که وقتی هیچ حرفی نداریم اما دوست داریم رابطه مان را با کسی زنده نگه داریم و بداند که به یادش هستیم، گاهی از این جور ایمیل ها هم بفرستیم. به نظر من اما هر چیزی آدابی دارد! من دو-سه تا نکته را به عنوان آداب من درآوردی فوراردبازی در این مورد رعایت می کنم:
یکی این که «هر» ایمیلی را برای همه فوروارد نمی کنم، سعی می کنم سلیقه و به اصطلاح فازی که طرف مقابل توش هست در نظر بگیرم، به علاوه ی نوع رابطه و فاصله ای که با او دارم در انتخاب آدرس هایی که توی لیست گیرندگان ایمیل های فورواردی ام می گذارم اهمیت دارد. هر چیزی را برای هر کسی نمی فرستم.
دوم این که هر از گاهی مقدمه ای، نکته ای، نظری، چیزی در حد یک-دو-سه جمله پیش از متن اصلی ایمیل فورواردی (باز مطابق سلیقه گیرندگان و رابطه ای که با آن ها دارم) اضافه می کنم تا معلوم باشد یک آدم این ایمیل را فرستاده نه یک روبات فورواردکننده!
و سوم این که وقتی ایمیل فورواردی می گیرم، خصوصا از کسانی که زیاد مطالب سرگرم کننده یا خبری برایم فوروارد می کنند، گاه گداری ریپلایی می زنم و کامنتی، تحسین و تشکری، شوخی ای، چیزی اضافه می کنم تا توجه ام را نشان داده باشم.
با این کارها می خواهم بر «انسانی بودن» رابطه ای که گاهی به سمت رابطه ای صرفا الکترونیکی و کنشی مکانیکی که در خلال آن احساسی منتقل نمی شود تاکید کنم، و «شخصی»بودن و خاص بودن رابطه ی گیرنده-فرستنده را متذکر بشوم مبادا از یاد برود.
ناامیدکننده ترین صحنه وقتی است که می بینم کسی ایمیلی که خودم برای اش فرستاده بودم برای ام فوروارد کرده! و این کار نه یک بار و سهوا، بلکه چندین بار رخ می دهد! این یعنی همان اتفاقی که ازش برحذر بودم رخ داده است!
شما هم اگر رسم و رسوم من در آوردی در ایمیل و اینترنت بازی دارید بنویسید.
شما هم اگر رسم و رسوم من در آوردی در ایمیل و اینترنت بازی دارید بنویسید.
