اگر نفت نداشتیم هزینه‌ی این حرف‌ها را آیا می‌توانستیم بپردازیم؟
اگر نفت نداشتیم آیا باز هم مصرانه می‌توانستیم بر این که «انرژی هستهای حق مسلم ماست» و «اسرائیل باید از صفحه‌ی روزگار محو شود» پای بفشاریم حتی به قیمت تحریم‌های متعدد؟
و روزی که نفت بالاخره تمام شود ... چه خواهیم کرد؟ بالاخره عقل‌مان را به‌کار خواهیم بست و رشد خواهیم کرد یا چیزی در حد کشوری بخت‌برگشته نظیر افغانستان یا پاکستان (با انرژی هستهای یا حداکثر فرض کن بمب هستهای) خواهیم بود؟
پ.ن: در حاشیه
۱ نظر:
از نکته ای که در وبلاگم نوشته بودید متشکرم. جالب بود و در موردش پست جدیدی نوشته ام. در وبلاگ جالب تان اشاره کرده اید جامعه شناسی جوان است. این بستگی به تلقی ما از جامعه شناسی دارد. این رشته به عنوان مدعی برای دانستن همه چیز در مورد جامعه، در واقع مرده است! اما به عنوان یک رشته که گوناگونی ها و تنوع موضوع تحت بررسی اش ، یعنی انسان، را درک میکند، بله، رشته جوانی است! ب
ارسال یک نظر