ژانر 1
اين ادمايي كه همش مي گن : اگه پارتي بازي نبود و ما رئيس و مدير فلا جا و بهمان جا بوديم، چنين و چنان كار مي كرديم!
اين آدما كه اول شديدا فروتني مي كنند و بعدش كه طرف مقابل به رسم احترام يا تعارف و عرف ايراني، اون ها رو تكريم مي كنه يا دل داري مي ده، شروع مي كنند راجع به فتح و فتوحات شون داد سخن مي دهند، و دهن طرف سرويس مي شه تا همه اين ها رو گوش مي كنه و تحمل ميكنه شنيدن ماجراهاي دلاورانه ي طولاني حضرت رو!
ژانر 2
كلا اينايي كه فقط «تشكر» مي كنند.
ژانر 3
اينايي كه براي كارهاي خيلي كم اهميت مرتب تشكر مي كنند كه معلوم شه چه قدر باادب و مبادي آداب هستند، و براي كارهاي مهم و اثرگذار يادشون مي ره تشكر كنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر