۲۳ اسفند، ۱۳۸۴

مادرانه (1)

بعد از گذراندن یک بعدازظهر دلچسب با دو دوست جوان تر و پر شور و پر انرژی، به خانه برمی گردم. هفته نامه ی «سلامت» را که از آن معدود نشریات غیرزردی است که به سرعت خواننده گان زیادی پیدا کرده ورق می زنم. عنوان مقاله ی اصلیِ صفحه ی «کودکان»ِ این هفته را می خوانم: «بچه ها از جنگ چه می فهمند؟» با خودم می گویم:«این همه موضوع مربوط به کودکان هست، این چه مقاله ایه؟» و نخوانده می گذرم.
فردا صبح که می خواهم برگ های پراکنده ی هفته نامه را جمع کنم وتوی سبد روزنامه ها بگذارم چشمم دوباره می افتد به همان مقاله و تصویر کودکی که وحشت زده سرش را بین دو دستش گرفته... تازه حکمت آن مقاله را می فهمم: لابد از جنس هشدار است یا علاج واقعه قبل از وقوع! در مقدمه اش اشاره ای شده به جنگ ایران و عراق، و جنگ های اخیر در عراق و افغانستان... مخاطب این مقاله من ام آیا؟
...
نسل پدران و برادران من قربانی جنگ وتحریم ها شدند – و می شوند- و مادران و خواهرانم نیز به نوعی، و هم نسلانم نیز به نوعی دیگر، آیا نسل فرزندان ما نیز؟

هیچ نظری موجود نیست: