کمی غصهام میگیرد وقتی آدمی را میبینم که در خوب و پاکدل بودناش شک ندارم، اما از جهاتی سخت برايام غیرقابل درک است، از جنس دیگری است، از جهان دیگری است؛ غیر از جهان من. دل ام برای خودم میسوزد،حیفام میآید از چنین آدمی که نمیتوانم از موهبت آشنایی با او و از حضورش در گوشهای از زندگیام بهره ببرم...
آیا جهانهای متفاوت ما آشتیپذیرند؟
۱ نظر:
همیشه اگر با صبوری بگردی روزنه های پنهان را می یابی.
ارسال یک نظر