پرزیدنت احمدی‌نژاد طبق معمول در اظهاراتی محیرالعقول از زنان خواسته‌اند تا می‌توانند بچه بیاورند!
انگار ایشان هفته به هفته با اظهارات و تصمیمات‌اش، قطعه قطعه‌ی پازلی که بازگشت به دهه‌ی شصت را تداعی می‌کند کنار هم می‌گذارد. آدم با خودش فکر می‌کند بعد از چهارسال ( وچه بسا هشت سال) مملکت واقعاً چه شکلی می‌شود؟!
در مورد وعده‌ی حقوق بدون کار دادن به زنان شاغلی که فرزندی به‌دنیا بیاورند جای تأمل هست. عده‌ای نگران‌اند که این سیاست جمعیتی جدید (در واقع بازگشت به سیاستی کهنه) تغییرات عمده‌ای در ساختار جمعیتی کشور ایجاد کند. به نظر من اما چندان نباید نگران بود! (البته اگر ایشان به همین اندازه رضایت بدهد!)
اولاً: میزان اشتغال زنان در کشور چندان بالا نیست، بنابراین زنان زیادی وجود ندارند که امکان فریب خوردن‌شان بر اثر چنین وعده‌هایی وجود داشته باشد و منجر به افزایش فاحش جمعیت بشود.
ثانیاً: بخش اعظم زنان شاغل (که هدف این تبلیغات هستند)، زنان تحصیلکرده و جوانی هستند که یا مجردند و یا آن‌قدر عاقل هستند که بدانند هزینههای یک بچه‌ی جدید بسیار بیشتر از یک‌ساعت حقوق بدون کار در روز است؛ هزینههای مادی، جسمی و روانی‌ای که باید از جانب زن نقداً پرداخت شود. انکارکردنی نیست که یک فرزند جدید بخشی از آزادی و استقلال عمل زن جدید و نوجوی ایرانی که فردگرایی فزاینده را همچون دیگر اقشار جامعه تجربه می‌کند؛ سلب خواهد کرد. آیا او چنین چیزی را درنمی‌یابد و در هنگام محاسبه‌ی سود و زیان در این معامله با دولت آن را به حساب نمی‌آورد؟ یا او اصولاً این محاسبه را بلد نیست؟
ثالثاً: آیا زنان (و مردانی) که هدف این تبلیغات هستند نخواهند اندیشید که در صورتی که وعده‌ی مذکور تحقق نیابد یا پس از مدتی به دلیلی (شانه خالی کردن دولت از این تعهد، یا تغییر دولت) پرداخت این حقوق متوقف شود؛ با بچه‌ای که روی دست‌شان مانده چه می‌توانند بکنند؟!
اما اگر زنان شاغل پیشنهاد وسوسه‌انگیز رئیس‌جمهور را (البته پس از عملی و اجرایی شدن آن) بپذیرند؛ پیامدِ جانبی این گزینش، حذف تدریجی نسبی زنان از صحنه‌ی فعالیت اجتماعی در قالب اشتغال خواهد بود. آیا در پشت پرده، رئیس‌جمهور و مشاوران‌اش در طراحی چنین تصمیماتی این پیامد جانبی را هدف اصلی طرح می‌بینند؟ و آیا ارزیابی آن‌ها از گرایش‌ها و گزینش‌های زنان شاغل درست از آب درخواهد آمد؟ از این رو پاسخ زنان به این پیشنهاد روشن‌کننده‌ی مسائلی در مورد رویکرد و موقعیت زنان ایرانی در این مقطع زمانی خواهد بود.
پ.ن1: سؤال دیگر برای خود من این است: چه کسانی برای این رویکرد جدید رئیس‌جمهور کف خواهند زد؟
جوابِ پ.ن: دست کم این را می‌دانیم که اولین‌اش احتمالاً خانم رجبی و دومی‌اش لابد سرکار خانم دکتر(؟!) زهره‌ی طبیبیان است!
ایضاً: موضع‌گیری مراجعی که زمانی علیرغم مخالفت تاریخی و واکنش اولیه‌شان در برابر سیاست‌های کنترل جمعیت در اواخر دهه‌ی شصت در نهایت با توجیهاتی که آورده شد با آن موافقت کردند، در این زمینه چه خواهد بود؟
پ.ن2: نمی‌دانم چرا این اظهارات یک‌جورهایی مرا به یاد وعده‌های انتخاباتی کروبی در انتخابات نهم می‌اندازد: قضیه‌ی پنجاه هزارتومن و «این صوبتا»!
۱۲ نظر:
انصافا از سوال شما و پاسخ آن کیف کردم
دوست عزیز مشکل وسوسه شدن زنان نیست. مشکل اینه که این رویکرد تقاضا رو برای استخدام زنان می یاره پایین. کارفرمایی که می بینه باید هزینه کنه برای اموزش پرسنل، اما هر روز یه دستور جدید می رسه، یه روز می گن تا از این ساعت به بعد نباید زنان سر کار باشن، یه روز می گن باید حقوق کامل بگیرن اما با ساعت کار کمتر و.. و... حتی اگر این حرف ها عملی هم نشه به تقاضا برای استخدام زنان (که همین الانش هم خیلی کمه) لطمه زیادی وارد می کنه و کم کم زنان رو خانه نشین تر از الان می کنه.
سلام؛
من هم دو تا سوال اضافه میکنم:
1- چرا این حکومت برای نشوندن زنها در خانه سیاست!!! بکار میبره؟ خوب راحت بگه بابا زنها نباید کار کنن. مگه از کسی میترسه یا خچالت میکشه؟ مثل همون موقع که گفت زنها باید با حجاب باشن و یا حق وراثت کمتر داشته باشن و و و آیا اونموقعها سیاست بکار برد؟
2- اصلا چرا این حکومت میخواد زنها رو خونه نشین کنه؟ یا حتی محدود کنه؟ چه سودی از این کارها میبره؟ واقعا چرا اینها اینقدر دنبال درسر میگردند؟
ببین با حرفات موافقم. فقط ترسم از اینه که گند بزنن به سیستم کنترل جمعیت و تنظیم خانواده که تا الان خوب جواب داده. همونکه تو وبلاگم هم نوشتم. این کلاس های تنظیم خانواده قبل از ازدواج و کاندو*م ها و قرص های ضدبارداری که مجانی تو خانه های بهداشت مناطق محروم توزیع می کنن خیلی مهمه. اگه یهو بزنه به سرشون این سیستم رو تعطیل کنن اونوقت فاجعه می شه.
بله. من هم بیشتر نگرانی م تعطیل برنامه ی تنظیم خانواده و عدم توزیع رایگان وسایل پیشگیریه که مخصوصا برای اقشار پایین خیلی ضرورت پیدا می کرد. به خصوص که این یکساله ی اخیر در مراکز شهری حتی دستور داده شده بود نپرسن طرف مجرده یا متاهله. با نظر خورشید عزیز همراهم
خورشید خانم و خانم دکتر عزیز؛ راستش من فکر نمی‌کنم حتی جمع شدن بساط مراکز بهداشت تاثیر پررنگی در تغییر رفتار فرزندآوری مردم داشته باشد. مردم به دلیل وسائل پیشگیری رایگانی که دراختیارشان گذاشته بود از آوردن بچه‌های زیاد دست برداشته‌اند، بلکه رشد آگاهی و تقاضا برای زندگی مرفه‌تر که واقعیتی عینی است و با محاسبه‌ای عقلانی آن را دریافته‌اند باعث شده به فرزندکمتر قناعت کنند. و هرچه جلوتر می‌رویم تاثیر این عامل فرهنگی از تاثیر کمک اقتصادی دولت به این جریان، بیشترمی‌شود. ثانیا خدمات مراکز بهداشت برای کنترل جمعیت آن‌قدرها هم که فکر می‌کنید زیاد نیست. دو-سه سال پیش که دخترم به دنیاآمده بود و برای کنترل و واکسیناسیون نوزاد که همراه با خدمات کنترل جمعیت ارائه می‌شد به مراکز بهداشت می‌رفتم، خدماتی که تحت عنوان «تنظیم خانواده»ارائه می‌شد بیش از آن که جنبه‌ی اقتصادی و مادی داشته باشد تبلیغاتی و نمادین بود! و فکر نمی‌کنم با آن میزان کمک مادی‌ای که می‌شد کسی می‌توانست خانواده را تنظیم کند! پس به زعم من زیاد نگران این قضیه هم نباید بود.
حمایت «جامعه زینب» از طرح دولت!
مریم بهروزی دبیر‌کل تشکل اصولگرای «جامعه زینب» ضمن استقبال از آن به خبرنگار سیاسی آفتاب گفت: وظیفه اصلی زنان تربیت انسان در جامعه است. زن می‌تواند شوهر، برادر و فرزندان خود را تربیت کند.
http://www.aftabnews.ir/vdcepe8jhz8wn.html
روح بازیگوش :
خوب مگه بده ؟ من رفتم 6 تا بچهء دیگه بزام . الان دو تا دارم و وقتی بشه 8 تا , اونوقت اصلا نمیرم سر کار و ماه به ماه میرم حقوق میگیرم . تازه اگه حالشو داشته باشم , ممکنه 10-12 تا دیگه هم بزام که هر روز کلی هم اضافه کار بگیرم !!! زنده باد احمدی نژاد نازنین !
اما از شوخی گذشته , ندا جون زیاد هم فکر نکن که این موضوع جدی نمیشه . همون 17 میلیون احمقی که به این گوساله رای دادن , بعید هم نیست که به چرندیاتش گوش هم بکنن .
.اگه یکی مجرد بود چطوری میتونه از
این خدمات استفاده کنه
سلام .اون طنز خیلی جالب بود
من که دیگه واقعا نمی دونم باید چی بگم...
هیچ وقت تصور نمی کردم تا این حد بتونیم بدبخت بشیم که تازه هنوز اول راهیم...
حیف ...
مطمئن باشید دیگر به دهه 60 و رشد جمعیتی آن دوران باز نخواهیم گشت. زنان ما امروز تحصیلکرده و جویای حقوق اجتماعی خود هستند. ممکن است چنین حرفهایی تاثیری ناچیز بر جامعه بگذارد ولی زودگذر است و فراموش شدنی.
ارسال یک نظر