اخبار از آزمایش موفقیت آمیز «پدر تمام بمب‌ها» در روسیه گزارش می‌دهد. بمبی که قدرت‌اش بیش از چهار برابر بمب اتمی است، ضمن آن که به محیط زیست آسیبی نمی‌رساند.
گاهی شدیداً دچار احساس گیجی می‌شوم، دچار این احساس که هیچ معنای قابل فهمی برای تفسیر خبر یا پدیده‌‌ای که شاهدش هستم نمی‌یابم. این که در دنیایی که زندگی می‌کنیم بشود بمبی ساخت با چنان قدرتی و بعد ادعا کرد که این بمب به محیط زیست زیانی نمی‌رساند و این خبر و ادعای متعاقب‌اش را بدون هیچ شرمندگی در رسانه‌ها منتشر کرد؛ به طرز عجیبی به نظرم بی‌معنا است. چگونه می‌شود برای «ساخت بمب»ی که خیلی آدم و همه‌ی آثار مادی و معنوی‌شان را نابود می‌کند و تنها طبیعت را سالم باقی می‌گذارد معنایی قائل شد؟ مو بر تن آدم سیخ می‌شود! این بمب‌ها قرار است بر سر چه کسانی ببارند؟ به چه گناه کبیره‌ای؟ قرار است بر آن زمینی که تلی از خاک و خاکستر آن آدم ها بر آن به‌جا مانده کدام تمدن شکوهمندی بنا شود که مایه‌ی فخر و بزرگی نوع آدمی باشد؟
برای‌ام جالب است که بدانم در آن گوشه‌ی دنیا که «پدر تمام بمب‌ها» یا آن گوشه‌ی دیگر که «مادر تمام بمب‌ها» ساخته شده‌اند، مردم چه واکنشی نشان می‌دهند (چون مردم ما که دغدغه‌های دیگری دارند، هیچ‌یک اعم از فقیر و غنی و کم‌سواد و روشنفکر آن‌قدر فارغ‌البال نیستند که وقت پرداختن به چنین خبرهای کوتاه و کم‌اهمیتی را داشته باشند!)؟ مردم چه معنایی در این صنعت پررونق می‌یابند؟ آیا آن‌ها ( و چرا ما نه؟!) همان «انسان تک‌ساحتی» مارکوزه نیستند ( و نیستیم)؟ عمق این بیهودگی سخت دردآور است. دنیا به کجا دارد می‌رود؟ انسان به کجا؟
پ.ن: لینک: روسيه پر قدرت‌ترين بمب غيرهسته‌يي جهان موسوم به "پدر تمام بمب‌ها" را آزمايش كرد
Wikipedia:
۱ نظر:
سلام. اولا ممنون که سر زدید. جواب مختصری برای کامنت تان نوشته ام. ....در مورد این خبر راستش من هم جا خوردم. یا بهتر بگویم آنرا خبری چندش آور یافتم. تصور اینکه گروهی مهندس و طراح و دانشمند دور هم جمع شده باشند و شب و روز فکر کرده باشند تا چگونه بمبی بسازند که با قدرت بیشتری تخریب کند و احیانا آدمهای بیشتری را بکشد برایم سخت است.
ارسال یک نظر