۱۳ اردیبهشت، ۱۳۸۵

طعم پیروزی

آدم عجیبی است، همیشه دوست دارد مسابقه ای ترتیب دهد، در مسابقه ای که ترتیب می دهد خود در یک سوی زمین بازی می کند، قاعده ی بازی را همیشه و الساعه خود وضع می کند، داور هم همیشه خودش است. مانده ام که چه طور می تواند از پیروزی لذت ببرد؟

هیچ نظری موجود نیست: