نیم‌نگاه: آوا

۱۱ اردیبهشت، ۱۳۸۵

آوا

«من چه سبزم امروز

و چه اندازه تنم هوشیار است

...

دورها آوایی است که مرا می خواند»

۱ نظر:

ناشناس گفت...: ندا جان
خیلی خیلی خیلی بهت تبریک می گم ،این موفقیت بزرگ رو.همیشه و در همه حال سبز باشی; ۱۲ اردیبهشت, ۱۳۸۵ ۱۰:۰۸

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

درباره‌ي نيم‌نگاه

این‌جا چنان که از نام‌اش پیدا است، چیزی جز «نیم‌نگاه»های من نیست: ایده‌هایی که اغلب دفعتاً به ذهن می‌رسند و بدون تأمل خیلی زیاد و شرح و تفصیل، (اما نه بدون منطق یا با منطق و استدلال سست) درج می‌شوند که از یاد نروند. به این امید که بعدها شاید حوصله و فرصتی برای تأمل و تحقیق بیش‌تر و شرح و بسط آن فراهم بیاید. گاهی هم تنها به اشتراک گذاشتن یک تجربه‌ی انسانی است که ممکن است دیگران هم تجربه کرده باشند، اما نفس روایت کردن و شاید خواندن‌اش از نظر من دلپذیر است.

درباره وبلاگ نوشتن:

* توضيح

* از نوشتن

* وبلاگ و تعمیم های ناروا