درست است که ما ملتی هستیم که گاه و بیگاه قهرمانان مان را پس از مصرف دور می اندازیم، اما شاید بشود جور دیگری هم نگاه کرد.
شاید آخرین وظیفه ی کسی که نقش قهرمان به او واگذار شده این باشد که بتواند به درستی تشخیص دهد چه موقع خلاقیت و قابلیت لازم برای برآوردن مطالباتِ موقعیتی که در آن قرار گرفته و نقشی که پذیرفته، و مطالبات مردم را -که بدون آن ها نقش قهرمان قابل تعریف نیست- ندارد و کناره گیری کند. به نظر می رسد برای حفظ عنوان قهرمانی این راهی امتحان شده باشد!
۱ نظر:
به شرطي كه جامعه همه اش از آدمهايي مثل شما تشكيل شده باشه.
ارسال یک نظر