تبیین

منابع و فرصت ها چنان نسبت به جمعیت محدود است که امتیازاتی کوچک، ناچیز و ذاتا کم ارزش، منشأ ایجاد حساسیت، بلکه حسرت و حتی حسادت در افراد همطراز یا تا حدی مشابه می شود. وضعیت رقت انگیزی است، هم برای کسی که از آن فرصت یا امتیاز کم ارزش برخوردار شده و باید نگاه های سنگین را تحمل کند و حتی گاه چیزی بیش از نیش و نگاه را، و هم برای کسانی که به این فرصت های هرچند اندک چشم داشته اند. سرچشمه ی گسترش تنگ نظری را در همین حول و حوش باید جست به نظرم.