از این تصویر که توی یک مجموعه ی wallpaper بود خیلی خوش ام آمد. به نظرم بیش از هرچیز شایسته ی نامی مثل «گفت و گو» یا «گفت و گوی خاموش» است. هر وقت ویندوز بالا می آید و می بینم اش به اش برای لحظاتی فکر می کنم، برای ام عادی نمی شود. آیا این نماد گفت و گویی صرفاً با نگاه، عمیق، پایدار و بدون کلام بین آدم های همدل است؟ یا گفت و گویی صرفاً صوری، فاقد هرگونه مفاهمه و بین موجوداتی که به سختی سنگ غیرقابل نفوذ و فاقد احساس اند؟
۱ نظر:
از عکسی که گذاشتید چیزی سر در نیاوردم ولی چگونه محکم و مستدل میتوان انسانها را فاقد احساس و سنگ نامید ؟؟؟؟
ارسال یک نظر